عزیز دل زهرا سلام الله علیها

آقا جان!…

هر شب یتیم توست دل جمکرانی ام

جانم به لب رسیده بیا یار جانی ام

از باد ها نشانی تان را گرفته ام

عمری است عاجزانه پی آن نشانی ام

طی شد جوانی من و رؤیت نشد رخت

شرمنده ی جوانی از این زندگانیم

با من بگو که خیمه کجا می کنی به پا?

آخر چرا به خاک سیه می نشانی ام؟

در روضه احتمال حضورت قوی تر است

شاید به عشق نام عمویت بخوانی ام

این روزها که حال مرا درک می کنی

بگذار دست بر دل آتشفشانی ام

در به دری برای غلام تو خوب نیست

تأیید کن که نوکر صاحب زمانی ام...

اللهم عجل لولیک الفرج…

التماس دعا…

این من و هجر تو و حال به هم ریخته ام

رحم کن بر من و احوال به هم ریخته ام

منم آن عاشق جامانده ی روز عرفه

سر به زیرم سر اعمال به هم ریخته ام

آرزو داشتم امسال بیایم عرفات

گریه دار از غم هر سال به هم ریخته ام

هر دل آشفته پی هم نفسی می گردد

چند وقتی است به دنبال به هم ریخته ام

به گمانم که قرار است نبینم رویت

با غمت خورده رقم فال به هم ریخته ام

درد، بالاتر از این نیست برایم انگار

دوری از توست در اقبال به هم ریخته ام

خوش به حال شهدایی که سبکبال شدند

به پریدن نرسد بال به هم ریخته ام

همه دلشوره ی من ماه محرم باشد

مادرت با خبر از حال به هم ریخته ام

به تو و گریه هنگام غروبت سوگند

فکر جدّ تو و گودال به هم ریخته ام

چه کنم دست خودم نیست دلم بی تاب است

وقت آوارگی قافله ی ارباب است…

بده در راه خدا، من به خدا محتاجم

من به بخشندگی آل عبا محتاجم

از قنوت سحر مادرتان جا ماندم

پسر حضرت زهرا به دعا محتاجم

مهربان، کاش زهیری بغلم می‌کردی

من به آغوش پُر از مِهر شما محتاجم

فطرس نفس مرا گوشهٔ چشمی کافیست

با پر و بال شکسته به شفا محتاجم

شوق پرواز بده روح زمین گیر مرا

به جنون سر ایوان طلا محتاجم

دود این شهر مرا از نفس انداخته است

به هوای حرم کرب و بلا محتاجم

چه قدر گریه کنم تا نبری از یادم؟!

در سراشیبی قبرم به شما محتاجم

شاعر:وحید قاسمی

باز هم صبح شد…

پروردگارا…

از اینکه یکبار دیگر مرا لایق حیات دانستی سپاسگزارم

از اینکه فرصت یک شروع مجدد را به من عطا کردی متشکرم

از تو میخواهم به من درک و درایتی بیش از پیش ببخشی تا

امروز اشتباهات دیروز را تکرار نکنم

فرصتهایی که در اختیارم قرار میدهی از دست ندهم و از یاد

نبرم که شاید فقط برای امروز بتوانم دوستانم و یارانم را دوست

بدارم !

ما چقدر جدی هستیم!؟

کدام یک از ما تأخیر در ظهور امام زمان(عج) را جدی گرفته ایم؟

دوری از امام زمان(عج) چه تعداد از شیعان را دردمند و دل

نگران ساخته است؟ اصلا چند درصد جامعه شیعه غیبت امام

زمان(عج) را مصیبت و درد می دانند که بخواهند به دنبال درمان

و دوای آن باشند!؟

سراغ دارید کسی را که هرچند وقت یک بار خواب و خوراکش

به خاطر غیبت آقا مختل شده باشد!؟

ما چقدر به فکر مهدی زهرا هستیم!؟

اگر پرسش نامه ای را در اختیارمان بگذارند و از ما

بخواهندگرفتاری هایمان را به ترتیب اولویت فهرست کنیم،چند

درصد نخستین گرفتاری خود را غیبت امام زمان(عج) خواهیم

دانست!؟

ای شیعیان عالم،دل هایتان را به خاطر دوری از مهدی زهرا

بگریانید نه به خاطر از دست دادن مال و اموال دنیا!!

اگر خود را شیعه مهدی می دانید باید اینگونه باشید

و آن وقت است که می توانیم برای ظهور آقا کاری بکنیم

اگر دلمان پیش آقا باشد هرکاری را می توانیم برای آمدنش انجام

دهیم…