⚠️چرا از مرگ مى‌ترسیم⁉️
?راننده زمانى در جاده می ترسد كه:
یا بنزین ندارد؛
یا قاچاق حمل كرده؛
یااضافه سوار كرده؛
یا با سرعت غیر مجاز رفته؛
یاجاده را گم كرده؛
یا درمقصدجایى را آماده نكرده؛
و یا همراهانش نااهل باشند.
?اگر انسان براى بعد از مرگ خود:
زاد و توشه لازم را برداشته باشد،
كار خلاف نكرده باشد
راه رابداند
درمقصد جایى رادر نظرگرفته باشد،
و دوستانش افراد صالح باشند
و حركتش طبق مقررات و مجاز باشد؛
نگرانى نخواهد داشت!
حجت الاسلام قرائتی…
? هر وقت فیلت هوای معصیت کرد اول به این سه حقیقت فکر کن بعد اگر دلت رضا داد، نوش جانت سفره معصیت !
1⃣اینکه خداوند بدون شک تمام اعمالت را می بیند
?«إِنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصِير» ? بقره/110
2⃣ اینکه 24 ساعته، فرشتگانی مجاورت هستند که ثبت و ضبط می کنند ریز و درشت خوب و بدت را؛
?«رُسُلُنا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُون» ? زخرف/80
3⃣ واینکه اصلا از کجا معلوم؛ شاید بیخ گوشت نشسته باشد جناب عزرائیل و صادرکرده باشند دستور الرّحیلَ ت را !
?«عَسى أَنْ يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُم» ? اعراف/185
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا…
ابوحنيفه پيشواى فرقه حنفى مى گويد:
روزى به خانه امام صادق عليه السلام رفتم كه آن حضرت را ملاقات كنم .
اجازه ملاقات خواستم ، امام عليه السلام اجازه نداد.
در اين وقت عده اى از مردم كوفه آمدند. امام عليه السلام به آنها اجازه ملاقات داد. من هم با آنها داخل خانه شدم . چون به محضرش رسيدم ، گفتم :
- فرزند رسول خدا! بهتر است كسى را به كوفه بفرستيد تا مردم را از دشنام اصحاب حضرت محمد صلى الله عليه و آله باز داريد.
من بيش از ده هزار نفر را مى دانم كه به ياران و اصحاب پيغمبر خدا صلى الله عليه و آله دشنام مى دهند.
??حضرت فرمود:
- مردم از من قبول نمى كنند.
?گفتم :
- چه كسى از شما نمى پذيرد، شما فرزند پيامبر خدا صلى الله عليه و آله هستيد.
??امام عليه السلام فرمود:
- تو يكى از آنها هستى كه حرفهاى مرا نمى پذيرى . اكنون بدون اجازه داخل خانه من شدى و بدون اجازه من نشستى و بدون اجازه من شروع به سخن نمودى .
??سپس فرمود:
- شنيدم تو بر مبناى قياس فتوا مى دهى ؟
گفتم : آرى !
??حضرت فرمود:
- واى بر تو! نخستين كسى كه در مقابل فرمان خداوند به قياس گرفتار شد، شيطان بود. آن گاه كه خداوند به او دستور داد به آدم سجده كند.
گفت :
- من سجده نمى كنم . زيرا كه مرا از آتش آفريدى و آدم را از گل و آتش برتر است . بنابراين با قياس نمى توان حق را پيدا كرد.
?براى اينكه مطلب را خوب بفهمى از تو مى پرسم :
- اى ابوحنيفه ! به نظر شما كشتن كسى به ناحق مهمتر است يا زنا؟
?گفتم : كشتن كسى به ناحق ، فرمود:
- پس چرا براى اثبات قتل ، خداوند دو شاهد قرار داده و در زنا چهار شاهد؟ آيا اين دو تا را به يكديگر مى توان قياس نمود؟
?گفتم : نه ! فرمود: بول كثيف تر است يا منى ؟
گفتم : بول .
?فرمود: پس چرا خداوند در بول دستور مى دهد وضو بگيريد و در منى غسل كنيد؟ آيا اين دو را مى توان به يكديگر قياس كرد؟
گفتم : نه !
?فرمود: آيا نماز مهمتر است يا روزه ؟
گفتم : نماز.
?فرمود: پس چرا بر زن حائض قضاى روزه واجب است ولى قضاى نماز واجب نيست ؟ آيا اينها را به يكديگر مى توان قياس نمود؟
گفتم : نه !
?فرمود: آيا زن ضعيف تر است يا مرد؟
گفتم : زن .
?فرمود: پس چرا خداوند در ارث براى مرد دو سهم قرار داده و براى زن يك سهم ؟ آيا اين حكم با قياس درست مى شود؟
گفتم : نه !
?فرمود: چرا خداوند دستور داده است كه اگر كسى ده درهم دزدى كند بايد دست او قطع شود ولى اگر كسى دست كسى را قطع كند، ديه آن پانصد درهم است ؟ آيا اين حكم با قياس سازگار است ؟
گفتم : نه !
?فرمود: شنيده ام در تفسير اين آيه كه خداوند مى فرمايد:
- ((ثم لتسئلن يومئذ عن النعيم )) ، يعنى روز قيامت درباره نعمتها از شما پرسيده خواهد شد. گفته ايد منظور از نعمتها، غذاهاى لذيذ و آبهاى خنك در تابستان مى خورند، مى باشد.
گفتم : آرى ! من اينطور معنى كرده ام .
?فرمود: اگر كسى تو را دعوت كند و غذاى لذيذ و گوارا در اختيار تو بگذارد، پس از آن بر تو منت گذارد، درباره چنين آدمى چگونه قضاوت مى كنى ؟
گفتم : مى گويم آدم بخيلى است .
?فرمود: آيا خداوند بخيل است (در روز قيامت راجع به غذاها و آبهايى كه به ما داده ، مورد سوال قرار دهد؟).
گفتم : پس مقصود از نعمتهايى كه خداوند مى فرمايد انسان درباره آن مورد سؤ ال قرار مى گيرد چيست ؟
❣فرمود: مقصود نعمت دوستى و محبت ما خاندان پيامبر است .
#داستانهاى_بحارالانوار
ممكن است گفته شود: تعظيم و تكريم آن گاه پاداش به شمار مى رود كه از سوى خداوند و در آخرت باشد در حالى كه تكريم مورد بحث از طرف مؤمنان و مربوط به دنياست.
در پاسخ مى توان گفت تعظيم امام اگر چه از سوى مؤمنان و وظيفه آنهاست ولى به دستور خداوند صورت مى گيرد و پاداش الهى در دنيا نيز مى تواند بروز و نمود داشته باشد آن چه به آخرت اختصاص دارد پاداش كامل و بى نقص است كه از هرگونه سختى و رنجى پيراسته است چنان كه قرآن كريم درباره مجاهدان راه حقّ مى فرمايد:
«خداوند پاداش دنيا و پاداش نيك آخرت را به آنان عطا كرد و خداوند نيكوكاران را دوست دارد». (آل عمران: 148)
ديدگاه دوم درباره افضليت امام مربوط به قاضى ابوبكر باقلانى از متكلّمان برجسته اشاعره است ،
وى بر اين باور است كه افضليت يكى از ويژگى هاى لازم براى امام است ، مگر آن كه نصب افضل به موانعى برخورد كند كه در آن صورت نصب مفضول به امامت جايز خواهد بود.
(تمهيد الأوائل و تلخيص الدلائل ، ص 471)
ايشان درباره مطلب نخست به رواياتى استدلال كرده است كه بر افضليت امام در نماز جماعت دلالت مى كند ، آن گاه به دليل اولويت و اين كه امامت امت در كليه امور دينى و دنيوى بر امامت در نماز جماعت برترى دارد ، بر لزوم افضليت امام استدلال كرده است.
برخى از روايات مورد استدلال ايشان عبارتند از:
«يؤمّ القوم أفضلهم ; برترين فرد يك قوم بر آنها امامت مى كند» ،
«امامان شما شفيعان شما نزد خداوند هستند ، پس بهترين خود را بر خويش مقدم داريد» ،
«كسى كه بر قومى پيشى جويد با اين كه مى داند برتر از وى در ميان آن قوم يافت مى شود ، به خدا ، پيامبر او و مسلمانان خيانت كرده است»
(تمهيد الأوائل و تلخيص الدلائل ، ص 474).
دليل ديگر باقلانى بر لزوم افضليت امام اين است كه صحابه در انتخاب امام ، افضليت را ملاك و مبناى خويش برگزيده بودند و اختلاف ميان آنان در مصداق افضل بود نه در معيار افضليّت.
(تمهيد الأوائل و تلخيص الدلائل ، ص 474ـ 475)
باقلانى سپس براى مطلب دوم چنين استدلال كرده است كه هدف از نصب امام مبارزه با دشمنان ، حمايت از كيان اسلام ، اجراى حدود و استيفاى حقوق است ، پس هرگاه با برگزيدن افضل به عنوان امام ، ترس آن باشد كه هرج و مرج ، رخ دهد ، از امام پيروى نشود ، احكام تعطيل گردد و دشمنان به كشور اسلامى طمع ورزند ، اين امر دليل خوبى براى مسلمانان خواهد بود كه از افضل به مفضول عدول كنند.
گواه اين مطلب آن است كه عمر خلافت پس از خويش را به شوراى شش نفره واگذار كرد با اين كه مى دانست برخى از آنان بر ديگران برترى دارند.
(تمهيد الأوائل و تلخيص الدلائل ، ص 471).
در بررسى نظريه باقلانى بايد گفت كه بخش اوّل نظريّه وى لزوم افضليت امام درست است اما استدلالى كه آورده است مدعاى وى را اثبات نمى كند ، زيرا افضليت در نماز جماعت شرط صحت نماز نيست بلكه شرط كمال و اولويت آن است. بنابراين ، استناد به اين روايت ها براى افضليت در امامت كلى جامعه تنها اولويت آن را اثبات مى كند نه لزوم افضليت را. اما استدلال به عمل صحابه براى كسانى كه امامت را امرى انتخابی دانسته و عمل صحابه را حجت شرعى مى دانندـ چنان كه اهل سنت بر اين عقيده اند مقبول خواهد بود به شرط اين كه ثابت شود صحابه در گزينش امام لزوم افضليت را معيار كار خود قرار داده اند.
درباره بخش دوم از ديدگاه وى بايد گفت بر مبناى عقيده شيعه چنان اشكالى پيش نخواهد آمد ، زيرا طبق ديدگاه شيعه امام از سوى خداوند برگزيده مى شود و بر همه مسلمانان واجب است كه او را بشناسند و از وى اطاعت كنند.
حال اگر مردم با امام منصوب از سوى خداوند بيعت نكردند در آن صورت طبق مبناى اهل سنت امامت مفضول مشروعيت خواهد داشت.
اما بر مبناى عقيده شيعه ، مشروعيتِ امامت مفضول در گرو آن است كه امام افضل آن را تأييد كند از آن جا كه امامت يك ضرورت اجتماعى اجتناب ناپذير است و نبود امام مفاسد بزرگترى از انتخاب امامت غير افضل به دنبال دارد ، امام منصوب از جانب خداوند براى دفع مفاسد ياد شده ، امامت مفضول را تأييد مى كند.
البته با تأييد امامت مفضول از جانب امام افضل ، قبح فاعلى امامت مفضول و آنان كه وى را به امامت برگزيده اند از بين نمى رود ولى اعمالى كه حاكميت انجام مى دهد و همكارى مردم با آن تا جايى كه ضوابط اسلامى رعايت مى شود مشروعيت خواهد داشت ، اين مشروعيت نه به جهت رأى و خواست افراد ، بلكه در حقيقت به دليل تأييد مشروط امام منصوب از سوى خداوند است.
3. حجّت بودن امام و افضليت:
امامت ادامه نبوت است و به جز آوردن شريعت ، با نبوت تفاوتى ندارد ، چنان كه در برخوردارى از عصمت و ساير كمالات با پيامبر يك سان است ، از آنجا كه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) بر ديگران برترى داشته و از پاداش بيشترى برخوردار است ، امام نيز چنين است.
(الذخيرة في علم الكلام ، ص 435 و المنقذ من التقليد ، ج2 ، ص 286)
4. تعظيم ويژه امام و افضليت:
امام به خاطر افضليت در كمالات نفسانى و برخوردارى از مقام عصمت ، شايسته تعظيم و تكريم ويژه اى است كه او را كاملاً از ديگران ممتاز مى سازد.
تعظيم و تكريم نوعى از پاداش الهى است ، بنابراين امام از برترين پاداش برخوردار است.
(تقريب المعارف ، ص 101)
ادامه دارد…
آخرین نظرات