عزیز دل زهرا سلام الله علیها

آدمی با نگاهی گذرا به پیرامون خود می تواند به راحتی تصدیق کند

که خدا و به وجود آورنده این عالم موجودی بسیار قدرتمند و خلاق است؛

چرا که او این همه موجودات کوچک و بزرگ را با قدرت خویش، از هیچ آفریده است

و این مهمترین دلیل بر قدرت خداوند متعال است.

قدرت او نیز مطابق و مناسب با وجود خود اوست،

یعنی چون او وجودی بینهایت دارد قطعا قدرت او نیز بینهایت است و به هر امر ممکنی تعلق می گیرد.

یعنی هر گاه شیئ خود استحاله وجودی نداشته باشد و ممکن باشد،

اگر اراده الهی به آن فعل تعلق گرفت، قطعا محقق می شود.

اما اگر سوال کنید آیا خداوند متعال می تواند مثلا سنگی را بیافریند که خود او نتواند آن را بلند کند؛

یا این که آیا خداوند متعال می تواند جهانی با این عظمت را در یک تخم مرغ قرار دهد؟

در پاسخ باید گفت: نه خداوند هم نمی تواند، به این خاطر که این امر خود، غیر ممکن است

و قدرت خدا به امر ممکن تعلق می گیرد.

دستور سجده سهو:

این است که بعد از سلام نماز فورا نیت سجده سهو کند

و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بگوید:

” بسم الله و بالله و صلی الله علی محمد و آله ”

یا

“بسم الله و بالله اللهم صلی علی محمد و آل محمد “.

ولی بهتر است بگوید:

“بسم الله و بالله السلام علیک ایها النبی و رحمة الله و برکاته ”

بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود

و یکی از ذکرهایی را که گفته شد بگوید و بنشیند و بعد از خواندن تشهد سلام دهد.

براي سه چيز بعد از سلام نماز، انسان بايد دو سجده سهو به دستوري كه بعداً گفته مي شود بجا آورد:

اول : آن كه در بين نماز، سهواً حرف بزند.

دوم: آن كه يك سجده را فراموش كند.

سوم: آن كه در نماز چهار ركعتي بعد از سجده دوم شك كند كه چهار ركعت خوانده يا پنج ركعت

و در دو مورد  هم احتياط واجب آن است كه سجده سهو بنمايد :

اول در جايي كه نبايد نماز را سلام دهد مثلاً در ركعتهاي اول سهواً سلام بدهد.

دوم: آن كه تشهد را فراموش كند.

اسیر شده بودیم،ما رو بردند اردوگاه العماره …

داخل اردوگاه تعدادی از شهدای ایرانی رو دیدم .معلوم بود بعد از اسارت به شهادت رسیده بودند.

جمله ای که روی دست یکی از شهدای اونجا نوشته شده بود

با خوندنش مو به بدنم راست شد !!!

روی دست آن شهید با خودکار نوشته شده بود:

مادر ! من از تشنگی شهید شدم …!

قرآن کريم :

اِنَّ اللّه‏َ لا يَظْلِمُ مِثْقالَ ذَرَّةٍ وَ اِنْ تَكُ حَسَنَةً يُضاعِفْها وَ يُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ اَجْرا عَظيما؛ (سوره نساء، آيه ۴۰)

در حقيقت، خداوند به اندازه ذرّه‏ اى ظلم نمی کند و هر كار نيكى را بر آن مى‏ افزايد و از نزد خود،

پاداش بزرگى مى ‏بخشد.

امام على عليه‏ السلام :

اِنَّ الْعَدْلَ ميزانُ اللّه‏ِ سُبْحانَهُ الَّذى وَضَعَهُ فِى الْخَلْقِ ونَصَبَهُ لاِِقامَةِالْحَقِّ ، فَلا تُخالِفْهُ فى ميزانِهِ ولا تُعارِضْهُ فى سُلْطانِهِ ؛

به راستى كه عدالت ترازوى خداى سبحان است كه در ميان مردم قرار داده

و براى بر پاداشتن حق، نصب فرموده است،

بنابراين، در ترازوى خداوند با اومخالفت نكن و با حكومتش مستيز. (غرر الحكم ، ح ۳۴۶۴)