سال ها گذشت…
و هنوز هم نوشته هامان آن قدر زیبا نیست که بالای سرمان قاب کنیم…
مشق امشب هم، مثل دیشب، مثل هر شب،
دو صفحه تمیز و زیبا می نویسیم؛
“آدمی را آدمیت لازم است”
خواهران عزیز سلام
اگر براتون مقدور هست نزدیک عیده یه سر به مادر شهدا بزنید شاید کاری داشته باشن.
یه وقت شرمنده شهدا نشیم…
اون دنیا جلومون رو نگیرن بگن ما رفتیم ولی کسی حواسش به مادرمون نبود…
دنیا را نمی خواهم…
همه برای تو…
آب مال تو…
هوا مال تو…
نان مال تو…
آسمان مال تو…
خاک مال تو…
اما…
اما نه…
اندکی صبر کن…
خاک را نه…
خاک را میخواهم…
خاک کربلا را نمی دهم…
شلمچه را…نه،نمی دهم…
طلاییه… آن را هم نمی دهم…
هویزه..فکه…اروند…دهلاویه…فتح المبین…
نه، هیچ یک را نمی دهم…
همه شان برای من کربلایند…
بوی بهشت دارند…
خون ها را نمی دهم…
یاد شهدا را نمی دهم…
اگر بدهم،قلبم چه می شود؟
برای چه بتپد؟
اگر روزی خواستی من را از کربلا و خوزستان جدا کنی
و کربلا ها را از من بگیری بگیر… اما… اما بهایش گزاف است.
?…فقط به قیمت شهادت…?
اللهم ارزقنا شهادت فی سبیلک…☘?
«أَلا بِذِكرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ»
استادی می فرمود :
این آیه معنایش این نیست که با ذکر خدا دل آرام می گیرد…
این جمله یعنی خدا می گوید: جوری ساخته ام تو را که جز با یاد من آرام نگیری…
تفاوت ظریفی است!
اگر بیقراری؛
اگر دلتنگی؛
اگر دلگیری؛
گیر کار آنجاست که هزار یاد، جز یاد او، در دلت جولان می دهد…
خانه ات که اجاره ای باشد دائم به کودکت می گویی:
میخ نکوب
روی دیوارها نقاشی نکش و مراقب خانه باش.
اما این همه مراقبت برای چیست؟!
چون خانه مال تو نیست،
مال صاحب خانه ست.
چون این خانه دست تو امانت است و بعد باید پاسخگو باشی.
خانه ی دلت چطور!؟
خانه ی دل مال خداست.
در خانه‌ی خدا میخ ناامیدی و یاس نکوب.
خانه دلت همیشه آباد…
آخرین نظرات